نمی دونم واسه شروع چی بايد بگم، اما همينقدر بگم که من خيلی وقته که وبلاگ می خونم، هميشه هم وسوسه های زيادی واسه نوشتن داشتم، اما راستش هنوز با خودم رو راست نبودم، من دلم می خواد واسه خود بنويسم اول، اصلا فکر نمی کنم نوشته هام برای کسی ديگه هم جالب باشه، همين بود که ترديد داشتم اينجا بنويسم يا نه، به هر حال تصميم گرفتم که اينجا هم یه چيزايی بنويسم، من فعلا يه آدم وامونده از همه جا رونده هستم ، البته خدا هنوز منو از خودش نرونده، تا ببينم بعد چی می شه.
بدرود.