ديروز عصر خيلی هوای با صفايی داشت اين تهران، که برای من کلی مايه تعجب بود، البته دليلش باران با صفاتری بود که می باريد، گمان می کنم اين هديه ای بود از طرف آنکه دست کم من نمی شناسمش، به همه مردم با صفا که اين روزها فقط به خودشان نمی انديشند. در شيراز، در تهران و در همه خاک پاک ايران...اميد وارم خستگی به تن آنها که نگران مردمشان هستند نماند، پايدار باشيد.


اما خدا وکيلی اين تهرونيا چه جوری تحمل ميکنن اين شهر رو؟؟؟؟!!!