ما گدايان خيل سلطانيم
شهربند هوای جانانيم
بنده را نام خويشتن نبود
هر چه مارا لقب دهند آنيم
گر برانند و گر ببخشايند
ره به جای دگر نمی دانيم
چون دلارام می زند شمشير
سر ببازيم و رخ نگردانيم
دوستان در هوای صحبت يار
زر فشانند و ما سر افشانيم
مر خداوند عقل و دانش را
عيب ما گو مکن که نادانيم
هر گلی نو که در جهان آيد
ما به عشقش هزار دستانيم
تنگ چشمان نظر به ميوه کنند
ما در آثار صنع حيرانيم
هر چه گفتيم جز حکايت دوست
در همه عمر ار آن پشيمانيم
سعديا بی وجود صبحت يار
همه عالم به هيچ نستانيم
ترک جان عزيز بتوان گفت
ترک يار عزيز نتوانيم
No comments:
Post a Comment